Pesten?

     - ‘Ik wil het eerst nog even lezen’

‘Natuurlijk! Kom ik over 10 minuten terug om het te halen’

    - ‘Nee, daar heb ik meer tijd voor nodig. Ik zie nu al iets staan wat ik niet begrijp’

‘Oh ik zie het al, een klein foutje, maar is niet belangrijk hoor. Het is maar een formaliteit. En ik heb het straks nodig.’

     - ‘ Nee, ik wil het eerst vanavond thuis even rustig doorlezen voordat ik teken.’

‘Waarom? Ik zeg toch het is maar een formaliteit!’

     - ‘En toch wil ik het eerst rustig lezen.’

Bijna briesend verliet ik als beginnend leidinggevende de kamer. De medewerker in kwestie was onverzetbaar en wilde het document van 1 pagina eerst rustig lezen.

Tja, er zaten een paar foutjes in, want het was in haast gemaakt. Maar het was maar een formaliteit. Ik had het nodig om iets met de HR afdeling te regelen.  En de andere medewerkers hadden het allemaal al getekend.

Het was altijd hetzelfde met haar. Alles moest worden uitgeplozen en dan kwam er een lijst met vragen…. Ze deed het er gewoon om, en ik moest weer veel tijd besteden aan iets dat ik niet zo belangrijk vond. Het was gewoon pesten.

Pesten of zorgvuldigheid?

Pas jaren later realiseerde ik mij dat dit niets te maken had met pesten of iets traineren. Maar het vooral ging om de zekerheid en de zorgvuldigheid die zij nodig had. En die kleine foutjes die ik niet zo belangrijk vond? Die gaven haar het gevoel dat ze de rest ook grondig moest controleren om zekerheid te krijgen. 

Het was veel beter geweest als ik niet had gewacht tot het laatste moment om zaken af te handelen. Maar om voldoende tijd te geven om er kennis van te nemen en er vragen over te stellen. Dit was onze verstandhouding ten goede gekomen en had mij uiteindelijk veel minder tijd gekost.

Tegenpolen creëeren een win-win

Ik herinnerde mij dit voorval een aantal jaren nadat ik ben gaan werken met DISC. Mijn excuus voor die periode is dat ik destijds jong, ambitieus en gedreven was. Ik had (heel) veel taken op mijn bureau en was gewend om dingen snel af te handelen.

Nu weet ik dat mijn natuurlijke gedragsstijl hier veel mee te maken heeft. Ik houd van grote stappen, snel handelen, een beetje risico en vooral om veel dingen tegelijk te doen.

Mijn medewerkster destijds was het tegenovergestelde. Zij hield van zorgvuldigheid, weinig risico’s, het volgen van procedures en had gewoon tijd nodig om zaken goed af te wegen.

Uiteindelijk is onze verstandhouding goed gekomen door juist taken bij haar neer te leggen en de details te laten voorbereiden. Het was een win-win situatie. Zij had de mogelijkheid om haar kwaliteiten te gebruiken. En ik had de mogelijkheid om mijn eigen kwaliteiten in te zetten.

Van onbewust onbekwaam naar onbewust bekwaam

Had ik destijds al meer geweten over het DISC model dan was dit proces heel anders verlopen en hadden we ons veel strijd bespaard. Anderzijds was mij dit dan ook niet zo bijgebleven.

Want in de latere jaren is het inzetten van mensen op hun kwaliteiten een natuurlijke jas geworden. Daar denk je niet meer over na, maar doe je gewoon.

Ik werk ruim 10 jaar met DISC. Het is in de basis een eenvoudig model dat snel begrepen wordt door iedereen waardoor een eerste stap naar begrip over en weer kan worden gemaakt.

Het richt zich vooral op HOE mensen communiceren en dingen doen. Als er inzicht ontstaat over de verschillen en hoe deze elkaar kunnen versterken, ontstaat er een opening om vervolgens met elkaar te kijken naar het WAAROM van ons gedrag. En zoals alles, het begint met een eerste stap.